Journey to Paradise
Door: Guamanian
Blijf op de hoogte en volg Timon
20 Februari 2011 | Guam, Hagåtña
Het is een vroege, warme zondagmorgen te 13° 26' North en 144° 48' East, of te wel Guam. Deze dag staat in het teken van een reis vol zware beproevingen naar het afgelegen Cetti Bay, een prachtige baai in het zuidwesten van Guam. Een waar paradijs!
Maar dit grondgebied is heilig en er is een grote aanwezigheid van de Taotaomo'na. Deze ancestral spirits zijn de Chamorro voorouders die daar duizenden jaren geleden leefden. Indien men geen respect toont voor de Taotaomo'na en niet vraagt voor toegang tot het gebied riskeer je je fysieke gezondheid (feit momentje, ditzelfde geldt voor het doen van je behoeftes in de natuur, aangezien je de ancestral spirits kan zien als vorm van animisme).
Maar voordat het zover was moest er eerst besproken worden hoe we Cetti Bay gingen bereiken aangezien er geen weg naar toe was en de jungle er achter ondoordringbaar is. Er waren drie opties, optie 1: voor de losers, met de boot. Optie 2: voor de jong van hart, via de heuvels. Optie 3: voor de waaghalzen, langs de kustlijn. Na enige seconden van beraad werdt het optie 3, een anderhalf uur durende hike langs de kust, door het water, over rotsen en door de jungle.
Al hoewel ik een zeer behendig persoon ben moest ik uiteraard even testen of mijn camera + tas waterdicht was en of mijn bloed geapprecieerd werd door haaien. Dankzij mijn ingenieuze brein was dit in een paar seconde te testen door mijn voet net even verkeerd te plaatsen in het water. Concluderend kan ik zeggen dat mijn cameratas de camera voor een korte tijd droog kan houden en mijn bloed niet bij de haaien in de smaak valt. Ervaringsgericht leren blijft de beste methode (bedankt David Kolb!).
Na wat gehuppel en gedans waren we eindelijk gearriveerd bij Cetti Bay!(ff een triomfaal deuntje in je hoofd er bij afspelen). Maar de beproevingen waren nog niet over, ik stond plots oog in oog met een gigantische varaan (maar dan net iets kleiner dan gigantisch) met veel moeite (er na toe lopen) heb ik hem kunnen wegjagen (ff voor de feitjes: bij een volgroeide van een metertje of 2 zou ik degene zijn die weg zou rennen)
Toen was het tijd om te genieten, zowel boven als onderwater en dat geschiedde. Maarre wat kwam ik ook al weer doen op Guam....??
Maar dit grondgebied is heilig en er is een grote aanwezigheid van de Taotaomo'na. Deze ancestral spirits zijn de Chamorro voorouders die daar duizenden jaren geleden leefden. Indien men geen respect toont voor de Taotaomo'na en niet vraagt voor toegang tot het gebied riskeer je je fysieke gezondheid (feit momentje, ditzelfde geldt voor het doen van je behoeftes in de natuur, aangezien je de ancestral spirits kan zien als vorm van animisme).
Maar voordat het zover was moest er eerst besproken worden hoe we Cetti Bay gingen bereiken aangezien er geen weg naar toe was en de jungle er achter ondoordringbaar is. Er waren drie opties, optie 1: voor de losers, met de boot. Optie 2: voor de jong van hart, via de heuvels. Optie 3: voor de waaghalzen, langs de kustlijn. Na enige seconden van beraad werdt het optie 3, een anderhalf uur durende hike langs de kust, door het water, over rotsen en door de jungle.
Al hoewel ik een zeer behendig persoon ben moest ik uiteraard even testen of mijn camera + tas waterdicht was en of mijn bloed geapprecieerd werd door haaien. Dankzij mijn ingenieuze brein was dit in een paar seconde te testen door mijn voet net even verkeerd te plaatsen in het water. Concluderend kan ik zeggen dat mijn cameratas de camera voor een korte tijd droog kan houden en mijn bloed niet bij de haaien in de smaak valt. Ervaringsgericht leren blijft de beste methode (bedankt David Kolb!).
Na wat gehuppel en gedans waren we eindelijk gearriveerd bij Cetti Bay!(ff een triomfaal deuntje in je hoofd er bij afspelen). Maar de beproevingen waren nog niet over, ik stond plots oog in oog met een gigantische varaan (maar dan net iets kleiner dan gigantisch) met veel moeite (er na toe lopen) heb ik hem kunnen wegjagen (ff voor de feitjes: bij een volgroeide van een metertje of 2 zou ik degene zijn die weg zou rennen)
Toen was het tijd om te genieten, zowel boven als onderwater en dat geschiedde. Maarre wat kwam ik ook al weer doen op Guam....??
-
21 Februari 2011 - 19:15
Alie:
Hey T!!
Je bent me er een..! Maar na 4 dagen heb je toch het hele eiland gehad; kun je je daarna bezighouden met wat echt belangrijk is ;-p
Hoe bevalt je appartement/kamer?
Groeten vanuit Utrecht! -
21 Februari 2011 - 22:47
Timon:
Heej A'tje,
Haha, heb wel meer dan vier dagen nodig om van t eiland te kunnen genieten. En dat is natuurlijk pas echt belangrijk :P
Kamertje bevalt wel redelijk, maar hoop eind van de maand bij een familie te wonen ergens in een dorpje in het zuiden, is wat geschikter voor mn onderzoekje.
Groetjes!!!! -
22 Februari 2011 - 19:28
Tom:
He Indiana Jones / Steve Irwin / Reisgids Timon!
Klinkt als een zware vakantie..dat Guam. Goed bezig man, en wederom heb je er een supertof verhaal van gemaakt. Zelfs met Kolb erin, volgende keer Appadurai of Harvey?
Oh deze gasten: Taotaomo'na..hoe vaak heb je geoefend met het typen?
He genietze nog verder en spreek je snel!
Saludos desde Bolivia! -
01 Maart 2011 - 11:19
Eelco:
Je hebt daar toch wat mooier uitzicht dan ik in cluj en kharkov had...dat was voornamelijl beton :) -
04 Maart 2011 - 01:18
Timon:
Tjah, verschil moet er wezen :P -
06 Maart 2011 - 15:48
Thomas:
Hey neef,
Je ouders waren hier net op bezoek. Heb zojuist je blog doorgekeken. Ziet er goed uit! Ga je er ook nog iets "nuttigs" doen? ;-).
Genietze! -
07 Maart 2011 - 13:46
Timon:
Heej Thomas, het leven van een antropoloog is goed, gewoon genieten en tegelijkertijd je onderzoek doen. Sinds ik verhuisd ben naar een klein dorpje in het zuiden van het eiland is het één en al genieten. Dus ook goed voor mijn onderzoek :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
